تحلیل تعادل حدی علیرغم کاردبرد وسیع در ژئوتکنیک و به خصوص تحلیل سازه های نگهبان، دارای فرضیات ساده کننده زیادی بوده که در پاره ای موارد صحت نتایج این روش را با تردید رو به رو می سازد. در این مقاله تاثیر پارامتر های مقاومت برشی خاک (چسبندگی و زاویه اصطکاک داخلی) و عمق حفاری دیوار های دیافراگمی طره ای (بدون مهار) بر نتایج حاصل از تحلیل های تعادل حدی و المان محدود، با یکدیگر مقایسه گردیده است. نتایج نشان می دهد که روش تعادل حدی نسبت به تغییر پارامتر های مقاومت برشی حساس تر می باشد. همچنین با افزایش عمق حفاری، لنگر های خمشی ماکزیمم وارد بر دیوار در هر دو روش افزایش می یابد اما تاثیر تغییرات عمق حفاری بر مقدار لنگر های خمشی به دست آمده از روش تعادل حدی بیشتر است.

ایمان گل¬پذیرکارشناس ارشد خاک و پی، دانشگاه تبریز

توحید اخلاقیاستادیار دانشکده عمران، دانشگاه تبریز